Trešnja je voćna vrsta koja najveći deo roda donosi na majskm buketićima, a slabije rađa na drugim (vitim) rodnim grančicama. Majski buketići imaju mogućnost spontanog obnavljanja, ali posle višegodišnje eksploatacije dolazi do starenja majskih buketića što dovodi do smanjenja prinosa kao i samog kvaliteta plodova . Zbog toga moramo imati u vidu da kroz rezidbu vršimo obnavljanje grana grančica i rodnog potencijala i time sprečimo ogoljavanje, odnosno prebacivanje roda na periferni deo krune.


Rezidba trešnje sastoji se uglavnom u prekraćivanju grana i proređivanju suvišnih letorasta i grana. Zbog lakšeg izvođenja ručne berbe, pri rezidbi treba nastojati da se reguliše visina krune. To se može postići stalnom izolacijom vršnog letorasta, a po potrebi prevođenjem na niži dovoljno bujni mladar koji izbija iz starijeg drveta.


Bočne grane se skraćuju prevođenjem na letorast čiji pravac omogućava otvaranje krune, odnosno koji je usmeren prema periferiji krune. Pri rezidbi poželjno je da se ostavi što više umereno bujnih letorasta, koji rastu pod otvorenim uglom jer to doprinosi smanjenju bujnosti stabla.




Bujni uspravni letorasti, naročito u unutrašnjosti krune se uklanjaju do osnove. Intezitet rezidbe treba prilagoditi vegetativnom rastu voćaka. Optimalnim vegetativnim porastom se može smatrati ukoliko je dužina letorasta od 30-40 cm. Stabla koja imaju slabiji porast letorasta poželjno je izvesti oštriju rezidbu, kako bi se pospešio njihov vegetativni rast. Dok kod bujnijih stabla rezidba se svodi na proređivanje grana i nešto blažu rezidbu. Preterana bujnost stabla trešnje može se uspešno regulisati primenom letnje rezidbe.


Suzana Jerkić, dipl.ing.