Plastenička proizvodnja sve je popularnija u Srbiji i to najviše među onim poljoprivrednicima koji raspolažu sa malim površinama zemlje. Prema nekim proračunima, četvoročlana porodica mogla bi se izdržavati jednim plastenikom od 2.500 m², a za njegovu se izgradnju troškovi procenjuju na 12-15 evra po kvadratu.

Poznato je da se poljoprivrednici u Srbiji često bave brojnim granama poljorivrede istovremeno pa su tako često u ratarstvu povrtarstvu, voćarstvu, a na taj način je teško ostvariti dobe rezultate na bilo kom od tih područja. Zato se preporučuje ozbiljno se posvetiti jednoj grani, zavisno od resursa i mogućnosti kojima poljoprivrednik raspolaže. Mnoge Evropske zemlje, od kojih je Holandija jedna, shvatile su da je budućnost u užoj specijalizaciji i uzgoju pojednih vrsta biljaka.


















Poljoprivrednici u Srbiji, čini se, polako shvataju prednosti takve politike. Plasteničku proizvodnju prepoznali su tako oni koji žive u blizini većih gradova i raspolažu malim površinama zemlje, koja je na ovaj način najbolje iskorišćena. Istina je da posao u plasteniku zahteva naporan rad tokom cele godine, ali tim se radom može i pristojno zaraditi. Najčešće su u takvoj proizvodnji angažovani članovi porodice, iako se, po potrebi posla, ponekad angažuju i dodatni radnici, zavisno o sezoni. Prema nekim procenama, prihodi sa jedog hekatra plastenika mogu da premaše prihode sa 150 hektara pod pšenicom.



Prednost je i to što Srbija veliki deo povrća, uglavnom ranog, uvozi pa se i tu otvara dodatni prostor za uspešnu plasteničku proizvodnju. Od kultura najčešće se uzgajaju paradajz, paprika, krastavci ali i rasad, a u poslednje vreme i krompir je kultura koja se sve češće može naći u plastenicima. Gotovo se povrće najviše prodaje na zelenim pijacama, a tu najbolje prolaze oni koji se nalaze u okolini Beograda ili većih gradova, dok se u trgovačke lance plasira relativno mala količina u odnosu na proizvođače kapacitete.



Adrijana Stojisavljević



Tekst preuzet sa http://www.agroklub.rs/