Pored meda pčele sakupljaju i druge slatke materije, kao što su: slatki sok koji iz sebe izbacuju razne biljne vaši, sokove od grožđa, šljiva, lubenica, dinja, bresaka, kajsija itd. U pčelarstvu naročiti značaj imaju slatki sokovi koje na lice lista izbacuju biljne vaši. Ti sokovi poznati su pod imenom medljika, mana ili medna rosa.

Medljika se može naći na hrastu, vrbi, breskvi, lipi, jeli, boru, i mnogom drugom drveću. Pčele skupljenu medljika prerađuju u med koji se za razliku od cvetnog meda naziva medljikovac.



Med medljikovac sadrži više dekstrina i drugih nesvarljivih materija. To, i drugačiji odnos između voćnog i grožđanog šećera, zbog čega brzo kristališe, čini da nije dobar za zimsku ishranu pčela, te one, ne mogući da izleću iz košnice i da se blagovremeno očiste, dobiju proliv, pa katkad i celo društvo izumre. Za zimu nije dobar ni med iz voćnih sokova.

Med medljikovac je dobar za ljudsku ishranu iako se po boji, mirisu, ukusu i sadržaju smatra kao med nižeg kvaliteta.